ministrancki

ministrancki (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) związany z ministrantem, dotyczący ministranta

przymiotnik dzierżawczy

(2.1) należący do ministranta, będący jego własnością

odmiana:

(1.1) (2.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	ministrancki		ministrancka	ministranckie	ministranccy	ministranckie
dopełniacz	ministranckiego		ministranckiej	ministranckiego	ministranckich
celownik	ministranckiemu		ministranckiej	ministranckiemu	ministranckim
biernik	ministranckiego	ministrancki	ministrancką	ministranckie	ministranckich	ministranckie
narzędnik	ministranckim		ministrancką	ministranckim	ministranckimi
miejscownik	ministranckim		ministranckiej	ministranckim	ministranckich
wołacz	ministrancki		ministrancka	ministranckie	ministranccy	ministranckie
nie stopniuje się

przykłady:

(1.1) Komeżki, kołnierze i sutanki znajdziecie w zakrystii ministranckiej.

składnia:

kolokacje:

(1.1) podatek ministrancki • obóz ministrancki • stopień ministracki • posługa ministrancka

(2.1) strój ministrancki

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. minister mos/ż, ministrowa ż, ministra ż, ministrantura ż, ministrant mos, ministrantka ż

przym. ministerialny

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. ministrant + -ski

uwagi:

tłumaczenia:

• włoski: (1.1) ministrante

źródła: