ministra

ministra (język polski)

wymowa:

IPA: [mʲĩˈɲistra], AS: [mʹĩńistra], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) neol. kobieta minister

rzeczownik, forma fleksyjna

(2.1) D. i B. lp od: minister

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	ministra	ministry
dopełniacz	ministry	ministr
celownik	ministrze	ministrom
biernik	ministrę	ministry
narzędnik	ministrą	ministrami
miejscownik	ministrze	ministrach
wołacz	ministro	ministry

przykłady:

(1.1) W ubiegły poniedziałek ministra sportu wzięła udział w uroczystym otwarciu nowego stadionu.

składnia:

(1.1) ministra + D.

kolokacje:

(1.1) ministra zdrowia / finansów / rolnictwa / sportu / …

synonimy:

(1.1) minister, pani minister, ministerka

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. ministerstwo n, ministerka ż, ministrowa ż, ministrówna ż, ministrant m, ministrantka ż, ministrantura ż, ministrowanie n

forma męska minister m

czas. ministrować

przym. ministerialny, ministrancki

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) pol. minister + -a albo łac. ministra

uwagi:

(1.1) neologizm spopularyzowany w lutym 2012 r. przez minister Joannę Muchę a także i wcześniej przez Izabelę Jarugę-Nowacką. Dzisiaj wykorzystywany przez wiele ogólnopolskich mediów, głównie liberalnych i lewicowych.

tłumaczenia:

(1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: minister

• czeski: (1.1) ministryně ż
• hebrajski: (1.1) שרה ż
• hiszpański: (1.1) ministra ż
• łaciński: (1.1) ministra ż
• niemiecki: (1.1) Ministerin ż
• nowogrecki: (1.1) υπουργός ż
• słoweński: (1.1) ministrica ż

źródła:

ministra (język hiszpański)

wymowa:

IPA: [mĩ.ˈniș.tɾa]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) pani minister, ministra

(1.2) ministrowa

(1.3) przełożona zakonu trynitarek

odmiana:

(1.1-3) lm ministras

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. ministerio m, ministro m, ministración ż

czas. ministrar

przym. ministerial, ministrable

związki frazeologiczne:

etymologia:

forma żeńska od ministro

uwagi:

źródła:

ministra (język łaciński)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) służąca

odmiana:

(1) ministr|a, ~ae (deklinacja I)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	ministra	ministrae
dopełniacz	ministrae	ministrārum
celownik	ministrae	ministrīs
biernik	ministram	ministrās
ablatyw	ministrā	ministrīs
wołacz	ministra	ministrae

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) ministratrix

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. ministro

przym. ministerialis, ministratorius

rzecz. ministerialis m, ministerium n, ministratio ż, ministrator m, ministratrix ż, ministratus m, ministrum n

forma męska minister m

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: