wapiennik

wapiennik (język polski)

wapiennik (1.1)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) techn. piec służący do wypalania wapienia w celu uzyskania wapna palonego; zob. też wapiennik w Wikipedii

(1.2) zakład zajmujący się produkcją wapna

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(2.1) robotnik pracujący przy wypalaniu wapna

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	wapiennik	wapienniki
dopełniacz	wapiennika	wapienników
celownik	wapiennikowi	wapiennikom
biernik	wapiennik	wapienniki
narzędnik	wapiennikiem	wapiennikami
miejscownik	wapienniku	wapiennikach
wołacz	wapienniku	wapienniki

(2.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	wapiennik	wapiennicy
dopełniacz	wapiennika	wapienników
celownik	wapiennikowi	wapiennikom
biernik	wapiennika	wapienników
narzędnik	wapiennikiem	wapiennikami
miejscownik	wapienniku	wapiennikach
wołacz	wapienniku	wapiennicy

przykłady:

(1.2) Przyparty do zbocza góry olbrzymi cylinder szachtowego wapiennika wyrzucał w mokre mgły snopy iskier.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) piec wapienniczy, piec wapienny

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) piec

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. wapień m, wapnienie n, wapno n, wapń m, zwapnienie n, wapniak mzw/mos

czas. wapnienie ndk., zwapnienie dk.

przym. wapienny, wapniowy, wapnisty, zwapniały

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. wapień + -nik

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) limekiln, lime kiln
• niemiecki: (1.1) Kalkofen m
• włoski: (1.1) calcara ż

źródła: