żartowniś

żartowniś (język polski)

wymowa:

IPA: [ʒarˈtɔvʲɲiɕ], AS: [žartovʹńiś], zjawiska fonetyczne: zmięk. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) ktoś lubiący żartować

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	żartowniś	żartownisie
dopełniacz	żartownisia	żartownisiów
celownik	żartownisiowi	żartownisiom
biernik	żartownisia	żartownisiów
narzędnik	żartownisiem	żartownisiami
miejscownik	żartownisiu	żartownisiach
wołacz	żartownisiu	żartownisie

przykłady:

(1.1) Nastoletni żartowniś, który zadzwonił na policję z informacją o bombie w szkole, został zatrzymany.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) dowcipas, dowcipniś, figlarz, filut, kawalarz, sowizdrzał, wesołek, zbytnik, zgrywus, jajcarz, jajarz

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. żart mrz, żarcik m, żartobliwość ż, żartowanie n, zażartowanie n

forma żeńska żartownisia ż,

czas. żartować ndk., zażartować dk.

przym. żartobliwy

przysł. żartobliwie

związki frazeologiczne:

etymologia:

od pol. żart

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) joker
• arabski: (1.1) مضحك ,مزاح ,بهلول ,هازل
• białoruski: (1.1) жартаўнік m
• esperanto: (1.1) ŝercemulo, ŝerculo
• hiszpański: (1.1) bromista m, guasón m, gracioso m
• jidysz: (1.1) (na weselu żydowskim) מאַרשעליק m (marszelik)
• niemiecki: (1.1) Spaßvogel m
• nowogrecki: (1.1) πλακατζής m
• rosyjski: (1.1) шутник m
• szwedzki: (1.1) spefågel w
• ukraiński: (1.1) жартівник m, жартун m
• włoski: (1.1) burlone m, giocherellone m

źródła: