żartobliwy

żartobliwy (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌʒartɔˈblʲivɨ], AS: [žartoblʹivy], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob. ​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) często żartujący

(1.2) mający znamiona żartu

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	żartobliwy		żartobliwa	żartobliwe	żartobliwi	żartobliwe
dopełniacz	żartobliwego		żartobliwej	żartobliwego	żartobliwych
celownik	żartobliwemu		żartobliwej	żartobliwemu	żartobliwym
biernik	żartobliwego	żartobliwy	żartobliwą	żartobliwe	żartobliwych	żartobliwe
narzędnik	żartobliwym		żartobliwą	żartobliwym	żartobliwymi
miejscownik	żartobliwym		żartobliwej	żartobliwym	żartobliwych
wołacz	żartobliwy		żartobliwa	żartobliwe	żartobliwi	żartobliwe

przykłady:

(1.1) Zwykle wesoły, żartobliwy, serdeczny ze mną nawet do przesady, Campilli był dzisiaj wyraźnie nieswój.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.2) skrót żart.

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. żart m, żarcik m, żartobliwość ż, żartowniś mos, żartownisia ż, żartowanie n, zażartowanie n

czas. żartować ndk., zażartować dk.

przysł. żartobliwie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) tongue-in-cheek, jocular
• białoruski: (1.1) жартаўлівы; (1.2) жартаўлівы
• bułgarski: (1.1) шеговит; (1.2) шеговит
• hindi: (1.1) मज़ाकिया (mazākiyā)
• kaszubski: (1.2) żartoblëwi
• rosyjski: (1.1) насмешливый, лукавый
• ukraiński: (1.1) жартівливий; (1.2) жартівливий, жартівний

źródła: