Wilamowice
Wilamowice (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- IPA: [ˌvʲilãmɔˈvʲiʦ̑ɛ], AS: [vʹilãmovʹice], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
- (1.1) geogr. miasto w południowej Polsce; zob. też Wilamowice w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba mnoga mianownik Wilamowice dopełniacz Wilamowic celownik Wilamowicom biernik Wilamowice narzędnik Wilamowicami miejscownik Wilamowicach wołacz Wilamowice
- przykłady:
- (1.1) Wilamowice są miastem założonym przez obcokrajowców.
- (1.1) Język wilamowski – bo o nim mowa – jest pierwszym językiem dla jedynie około 70 osób – mieszkańców niewielkiego miasteczka Wilamowice w powiecie bielskim na Podbeskidziu.[1]
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. wilamowianin m, wilamowiczanin m, wilamowski mrz
- przym. wilamowski, wilamowicki
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- łotewski: (1.1) Viļamovice
- niemiecki: (1.1) Wilmesau n
- rosyjski: (1.1) Вилямовице
- ukraiński: (1.1) Вілямовіце
- wilamowski: (1.1) Wymysoü
- źródła: