reduplikacja

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

reduplikacja (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˌrɛduplʲiˈkaʦ̑ʲja], AS[reduplʹikacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.akc. pob.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) powtórzenie
(1.2) jęz. słowotwórcze lub fleksyjne podwojenie rdzenia; zob. też reduplikacja w Wikipedii
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) podwojenie
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. reduplicatio[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „reduplikacja” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  2. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Hasło „reduplikacja” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.