rdzeń

rdzeń (język polski)

rdzeń (1.2) dębu

rdzeń (1.4)

wymowa:

IPA: [rʣ̑ɛ̃ɲ], AS: [rʒẽń], zjawiska fonetyczne: nazal. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) istota czegoś

(1.2) biol. tkanka miękiszowa, która wypełnia pień lub łodygę rośliny; zob. też rdzeń pnia w Wikipedii

(1.3) jęz. główny morfem wyrazu, który pozostaje po oddzieleniu od niego wszystkich afiksów; zob. też rdzeń (językoznawstwo) w Wikipedii

(1.4) najważniejszy element reaktora atomowego, w którym umieszczone są pręty paliwowe; zob. też rdzeń reaktora jądrowego w Wikipedii

(1.5) inform. fizyczna część procesora odpowiedzialna za realizację operacji obliczeniowych; zob. też rdzeń procesora w Wikipedii

odmiana:

(1.1-4)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	rdzeń	rdzenie
dopełniacz	rdzenia	rdzeni
celownik	rdzeniowi	rdzeniom
biernik	rdzeń	rdzenie
narzędnik	rdzeniem	rdzeniami
miejscownik	rdzeniu	rdzeniach
wołacz	rdzeniu	rdzenie

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.3) pierwiastek

antonimy:

hiperonimy:

(1.3) morfem

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. rdzeniowy, rdzenny, rdzeniasty

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) core, heart; (1.2) pith; (1.3) stem, root; (1.4) core; (1.5) core
• arabski: (1.1) مركز, محور
• baskijski: (1.3) erro; (1.4) nukleo
• esperanto: (1.2) medolo; (1.3) radiko
• kataloński: (1.1) nucli m
• kazachski: (1.3) түбір
• rosyjski: (1.1) сущность ż; (1.2) сердцевина ż; (1.3) корень m; (1.4) активная зона ż; (1.5) ядро n
• węgierski: (1.3) tőszó

źródła: