normotwórca

normotwórca (język polski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba, która ustanawia normy, prawidła, wytyczne itp.

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	normotwórca	normotwórcy
dopełniacz	normotwórcy	normotwórców
celownik	normotwórcy	normotwórcom
biernik	normotwórcę	normotwórców
narzędnik	normotwórcą	normotwórcami
miejscownik	normotwórcy	normotwórcach
wołacz	normotwórco	normotwórcy

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. normotwórstwo n, normotwórczość ż

przym. normotwórczy

przysł. normotwórczo

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) norm-maker, rule-maker, prescriber
• czeski: (1.1) normotvůrce m
• rosyjski: (1.1) нормотворец m
• ukraiński: (1.1) нормотворець m

źródła: