luksemburczyk

luksemburczyk (język polski)

wymowa:

​, IPA: [ˌluksɛ̃mˈburʧ̑ɨk], AS: [luksẽmburčyk], zjawiska fonetyczne: nazal.• akc. pob.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) mieszkaniec Luksemburga (stolicy państwa Luksemburg)

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	luksemburczyk	luksemburczycy
dopełniacz	luksemburczyka	luksemburczyków
celownik	luksemburczykowi	luksemburczykom
biernik	luksemburczyka	luksemburczyków
narzędnik	luksemburczykiem	luksemburczykami
miejscownik	luksemburczyku	luksemburczykach
wołacz	luksemburczyku	luksemburczycy

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Luksemburg m, Luksemburczyk m, Luksemburka ż

forma żeńska luksemburka ż

przym. luksemburski

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• baskijski: (1.1) luxenburgotar, luxemburgar
• duński: (1.1) luxembourger w, luxemburger w
• litewski: (1.1) liuksemburgietis m
• rosyjski: (1.1) люксембуржец m
• ukraiński: (1.1) люксембуржець m

źródła: