końcoworoczny

końcoworoczny (język polski)

wymowa:

znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) związany z końcem roku, dotyczący końca roku, odbywający się w końcówce roku – zwykle roku szkolnego

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	końcoworoczny		końcoworoczna	końcoworoczne	końcoworoczni	końcoworoczne
dopełniacz	końcoworocznego		końcoworocznej	końcoworocznego	końcoworocznych
celownik	końcoworocznemu		końcoworocznej	końcoworocznemu	końcoworocznym
biernik	końcoworocznego	końcoworoczny	końcoworoczną	końcoworoczne	końcoworocznych	końcoworoczne
narzędnik	końcoworocznym		końcoworoczną	końcoworocznym	końcoworocznymi
miejscownik	końcoworocznym		końcoworocznej	końcoworocznym	końcoworocznych
wołacz	końcoworoczny		końcoworoczna	końcoworoczne	końcoworoczni	końcoworoczne
nie stopniuje się

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) rzad. końcoroczny

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. końcoroczny

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) year-end
• słowacki: (1.1) koncoročný

źródła: