inkryminacja
inkryminacja (język polski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik inkryminacja inkryminacje dopełniacz inkryminacji inkryminacji / przest. inkryminacyj celownik inkryminacji inkryminacjom biernik inkryminację inkryminacje narzędnik inkryminacją inkryminacjami miejscownik inkryminacji inkryminacjach wołacz inkryminacjo inkryminacje
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. rekryminacja ż
- czas. inkryminować ndk.
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- franc. incrimination[2], utworzone od franc. incriminer → oskarżać, inkryminować[3] < śr.łac. incriminare → obwiniać, oskarżać[4]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) criminalization
- ukraiński: (1.1) інкримінація ż
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1
Hasło „inkryminacja” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
- ↑
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Hasło „incrimination” w: Centre National de Ressources Textuelles et Lexicales.
- ↑ Hasło „incriminer” w: Centre National de Ressources Textuelles et Lexicales.
