dwudeklinacyjny
dwudeklinacyjny (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- , IPA: [ˌdvudɛklʲĩnaˈʦ̑ɨjnɨ], AS: [dvudeklʹĩnacyi ̯ny], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.
- znaczenia:
przymiotnik
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik dwudeklinacyjny dwudeklinacyjna dwudeklinacyjne dwudeklinacyjni dwudeklinacyjne dopełniacz dwudeklinacyjnego dwudeklinacyjnej dwudeklinacyjnego dwudeklinacyjnych celownik dwudeklinacyjnemu dwudeklinacyjnej dwudeklinacyjnemu dwudeklinacyjnym biernik dwudeklinacyjnego dwudeklinacyjny dwudeklinacyjną dwudeklinacyjne dwudeklinacyjnych dwudeklinacyjne narzędnik dwudeklinacyjnym dwudeklinacyjną dwudeklinacyjnym dwudeklinacyjnymi miejscownik dwudeklinacyjnym dwudeklinacyjnej dwudeklinacyjnym dwudeklinacyjnych wołacz dwudeklinacyjny dwudeklinacyjna dwudeklinacyjne dwudeklinacyjni dwudeklinacyjne
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) rzeczownik dwudeklinacyjny
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Hasło „Dwudeklinacyjny” w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. I: A-G, Warszawa 1900–1927, s. 600.