antropocen

antropocen (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) neol. geol. epoka geologiczna zdominowana przez wpływ człowieka; zob. też antropocen w Wikipedii

odmiana:

(1.1) blm

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	antropocen
dopełniacz	antropocenu
celownik	antropocenowi
biernik	antropocen
narzędnik	antropocenem
miejscownik	antropocenie
wołacz	antropocenie

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) epoka

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. antropocenowy, antropoceński

związki frazeologiczne:

etymologia:

ang. Anthropocene < gr. ἄνθρωπος + καινός (ánthropos + kainos)

uwagi:

(1.1) Termin postulowany w 2000 roku przez holenderskiego noblistę Paula J. Crutzena jako epoka wydzielona z holocenu lub też następująca po nim.

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Anthropocene
• duński: (1.1) antropocæn
• esperanto: (1.1) antropoceno
• francuski: (1.1) anthropocène m
• hiszpański: (1.1) Antropoceno m
• niemiecki: (1.1) Anthropozän n

źródła: