Wandal

Wandal (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈvãndal], AS: [vãndal], zjawiska fonetyczne: nazal. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) hist. etn. przedstawiciel starożytnego ludu germańskiego; zob. też Wandalowie w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Wandal	Wandalowie
dopełniacz	Wandala	Wandalów
celownik	Wandalowi	Wandalom
biernik	Wandala	Wandalów
narzędnik	Wandalem	Wandalami
miejscownik	Wandalu	Wandalach
wołacz	Wandalu	Wandalowie

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. wandal m, wandalizm mrz, wandalski m

przym. wandalski

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. Vandali < łac. Vandalus

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Vandal
• baskijski: (1.1) bandalo
• białoruski: (1.1) вандал m
• bułgarski: (1.1) вандал m
• czeski: (1.1) Vandal m
• esperanto: (1.1) vandalo
• hiszpański: (1.1) vándalo m
• rosyjski: (1.1) ванда́л m
• słowacki: (1.1) Vandal m
• włoski: (1.1) vandalo m

źródła: