амемоурмнинъ

амемоурмнинъ (język staro-cerkiewno-słowiański)

transliteracja:

amemurmninŭ

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) kalif

odmiana:

(1.1) deklinacja I (o-tematyczna)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba podwójna	liczba mnoga
mianownik	амемоурмнинъ	амемоурмнина	амемоурмнини
dopełniacz	амемоурмнина	амемоурмниноу	амемоурмнинъ
celownik	амемоурмниноу	амемоурмнинома	амемоурмниномъ
biernik	амемоурмнинъ	амемоурмнина	амемоурмнинꙑ
narzędnik	амемоурмниномъ	амемоурмнинома	амемоурмнинꙑ
miejscownik	амемоурмнинѣ	амемоурмниноу	амемоурмнинѣхъ
wołacz	амемоурмнине	амемоурмнина	амемоурмнини

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. амемоурмниинъ

związki frazeologiczne:

etymologia:

sztuczne zapożyczenie ze gr. ἀμεμουρμνῆς (amemourmnês), co przestawką od wcześniejszego gr. ἀμερμουμνῆς (amermoumnês), z arab. أمير المؤمنين (ʔamīr al-muʔminīn)

uwagi:

war. амемоурмньи, амемоурмнии

źródła: