zaum

zaum (język polski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) liter. jęz. eksperyment lingwistyczny w symbolice dźwiękowej i kreacji języka, tak zwany język pozarozumowy, zapoczątkowany w twórczości rosyjskich poetów futurystów na początku XX w.

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	zaum	zaumy
dopełniacz	zaumu	zaumów
celownik	zaumowi	zaumom
biernik	zaum	zaumy
narzędnik	zaumem	zaumami
miejscownik	zaumie	zaumach
wołacz	zaumie	zaumy

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. zaumizm m, zaumista m, zaumistka ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) ros. зáумь < ros. за- + ум → za-, poza- + rozum, umysł, intelekt

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Zaum
• francuski: (1.1) zaoum m
• rosyjski: (1.1) зáумь m
• ukraiński: (1.1) заум m

źródła:

zaum (język wilamowski)

zapisy w ortografiach alternatywnych:

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) brzeg, obwódka, obrąbek, rąbek

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: