zakrólować

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

zakrólować (język polski)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. brak)

(1.1) objąć nad czymś panowanie
odmiana:
(1.1) koniugacja IV
przykłady:
(1.1) Jeżeli bowiem przez przestępstwo jednego śmierć zakrólowała z powodu jego jednego, o ileż bardziej ci, którzy otrzymują obfitość łaski i daru sprawiedliwości, królować będą w życiu z powodu Jednego Jezusa Chrystusa[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. król mos
czas. królować ndk.
przym. królewski
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. za- + królować
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. List do Rzymian 5,17, Biblia Tysiąclecia Online, Poznań 2003 (tłum. Felicjan Kłoniecki).