wytaczak

wytaczak (język polski)

wytaczaki (1.1)

wymowa:

​, IPA: [vɨˈtaʧ̑ak], AS: [vytačak]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) techn. typ noża tokarskiego do wykonywania otworów i rowków; zob. też wytaczak w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	wytaczak	wytaczaki
dopełniacz	wytaczaka	wytaczaków
celownik	wytaczakowi	wytaczakom
biernik	wytaczak	wytaczaki
narzędnik	wytaczakiem	wytaczakami
miejscownik	wytaczaku	wytaczakach
wołacz	wytaczaku	wytaczaki

przykłady:

(1.1) Tokarka ma na wyposażeniu wytaczaki.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) nóż tokarski

hiponimy:

holonimy:

(1.1) tokarka

meronimy:

(1.1) trzonek, płytka

wyrazy pokrewne:

rzecz. wytaczanie n

zdrobn. wytaczaczek m

czas. wytaczać ndk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) pol. wytaczać + -ak

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) boring cutter
• niemiecki: (1.1) Innendrehmeißel m

źródła: