wschodniogermański
wschodniogermański (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
przymiotnik relacyjny
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik wschodniogermański wschodniogermańska wschodniogermańskie wschodniogermańscy wschodniogermańskie dopełniacz wschodniogermańskiego wschodniogermańskiej wschodniogermańskiego wschodniogermańskich celownik wschodniogermańskiemu wschodniogermańskiej wschodniogermańskiemu wschodniogermańskim biernik wschodniogermańskiego wschodniogermański wschodniogermańską wschodniogermańskie wschodniogermańskich wschodniogermańskie narzędnik wschodniogermańskim wschodniogermańską wschodniogermańskim wschodniogermańskimi miejscownik wschodniogermańskim wschodniogermańskiej wschodniogermańskim wschodniogermańskich wołacz wschodniogermański wschodniogermańska wschodniogermańskie wschodniogermańscy wschodniogermańskie nie stopniuje się
- przykłady:
- (1.1) W połowie III wieku z południowej Szwecji wtargnęli na południowe wybrzeże Bałtyku Herulowie, którzy, tak jak poprzednie plemiona wschodniogermańskie, wylądowali u ujścia Wisły[1].
- (1.1) Wczesną fazę osadnictwa Burgundów na terenie Sabaudii, datowaną na połowę V w., reprezentują nieliczne znaleziska archeologiczne, mające wyraźną wschodniogermańską proweniencję[2].
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- (1.1) zachodniogermański
- hiperonimy:
- (1.1) germański
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- słowacki: (1.1) východogermánsky
- źródła:
- ↑ Robert F. Barkowski, Tajemnice początków państwa polskiego, s. 17, wyd. Bellona, 2016.
- ↑ Krzysztof Polek, Frankowie a ziemie nad środkowym Dunajem: przemiany polityczne i etniczne w okresie merowińskim i wczesnokarolińskim (do początku IX w.), s. 207, Wydawnictwo Naukowe Akademii Pedagogicznej, 2007.