osadnictwo

osadnictwo (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) archeol. całokształt działalności grup ludzkich wywołujący zmiany w środowisku geograficznym; zob. też osadnictwo w Wikipedii

(1.2) zespół osiedli ludzkich

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	osadnictwo	osadnictwa
dopełniacz	osadnictwa	osadnictw
celownik	osadnictwu	osadnictwom
biernik	osadnictwo	osadnictwa
narzędnik	osadnictwem	osadnictwami
miejscownik	osadnictwie	osadnictwach
wołacz	osadnictwo	osadnictwa

przykłady:

(1.1) Zmiany te zachodziły w gospodarce, osadnictwie, kulturze materialnej, jak i przede wszystkim w obrządku pogrzebowym.

(1.1) Pierwsze ślady osadnictwa na wzgórzu pochodzą z okresu neolitu.

składnia:

kolokacje:

(1.1) archeologia / geografia / historia osadnictwa • osadnictwo miejskie / wiejskie / wojskowe

synonimy:

(1.1) kolonizowanie, osadzanie, zasiedlanie

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. osadnik mos/mrz

czas. osadnikować ndk.

przym. osadniczy

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. osadnik + -stwo

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) bryt. colonisation, amer. colonization
• włoski: (1.1) colonizzazione ż

źródła: