Przejdź do zawartości

wodoczyn

Brak wersji przejrzanej
Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

wodoczyn (język polski)

[edytuj]
świecący wodoczyn (1.1)
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) chem. daw. wodór, pierwiastek chemiczny o symbolu H i liczbie atomowej 1[1][2]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) symbol. H; wodór m, daw. wodorod m, wodoród m, wodor m, wod m, lżeń m[3]
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) pierwiastek chemiczny
hiponimy:
(1.1) prot, deuter, tryt
holonimy:
(1.1) ortowodór, parawodór, woda
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wodór m, wodorek m, woda ż, wodorowanie n, zwodorowanie n, uwodornianie n, uwodornienie n, nawodornienie n, daw. wodorod m, wodoród m, wod m, wodorodek m, wodor m
przym. wodorowy, wodorodowy, wodorodny, wodorkowy
czas. wodorować ndk., zwodorować dk., uwodorniać ndk., uwodornić dk., nawodorować dk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) pol. woda + czynić
uwagi:
zobacz też: Indeks:Polski - Pierwiastki chemiczne
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: wodór
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Samuel Bogumił Linde, Słownik języka polskiego, t. 4, Drukarnia XX. Piiarów, Warszawa 1807-1814, s. 279.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Słownik języka polskiego, red. Aleksander Zdanowicz i in., M. Orgelbrand, Wilno 1861, s. 1883.
  3. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „wodór” w: Izabela Kuśnierek, Kształtowanie się polskiego nazewnictwa chemicznego na tle historycznego dyskursu naukowego (XVII – pocz. XX w.), Instytut Językoznawstwa Uniwersytetu Humanistyczno-Przyrodniczego im. Jana Długosza w Częstochowie, Częstochowa 2022, s. 89–90.