wkuźwiać

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

wkuźwiać (język polski)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. wkuźwić)

(1.1) wulg. wyjątkowo kogoś denerwować, drażnić[1]

czasownik zwrotny niedokonany wkuźwiać się (dk. wkuźwić się)

(2.1) wulg. denerwować się, odczuwać gniew[1]
odmiana:
(1.1) koniugacja I
(2.1) koniugacja I
przykłady:
(1.1) Wkuźwia mnie ten ciągły hałas pod moim oknem.
(2.1) Dopiero co zaczęliśmy rozmawiać, a ty już się wkuźwiasz i twierdzisz, że się czepiam!
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) wkużać, wnerwiać, denerwować, wulg. podkuźwiać
(2.1) wkużać się, wściekać się, denerwować się
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. pokuźwowanie n, nakuźwianie n, kuźwowanie n, kuźwisko n, kuziewka ż, wkuźwienie n, kuźwa ż, kuźwowość ż
ims. wkuźwiony, wkuźwiający
czas. kuźwować, wkuźwić dk.
przysł. kuźwowo
wykrz. kuźwa
partyk. kuźwa
przym. skuźwiały, wkuźwiony, kuźwowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 Maciej Czeszewski, Słownik polszczyzny potocznej, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2006, ISBN 83-01-14631-1, ISBN 978-83-01-14631-3, s. 335.