udatny

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

udatny (język polski)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) przest. taki, który się udał, powiódł, dobrze zrobiony[1]
(1.2) daw. o istotach żywych: dobrze zbudowany, zgrabny[1]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Przebranie musiało być udatne, skoro nawet Dymitrij w pierwszej chwili nie poznał go przy bramie[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przysł. udatnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „udatny” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Witold Horwath, Ultra Montana, 2005, Narodowy Korpus Języka Polskiego.