troje

troje (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈtrɔjɛ], AS: [troi ̯e]

​

znaczenia:

liczebnik zbiorowy

(1.1) …odpowiadający liczbie 3

odmiana:

(1.1) blp,

 

przypadek	liczba mnoga
mianownik	troje
dopełniacz	trojga
celownik	trojgu
biernik	troje
narzędnik	trojgiem
miejscownik	trojgu
wołacz

przykłady:

(1.1) Co najmniej troje z moich sąsiadów to nauczyciele.

składnia:

(1.1) troje + D.

kolokacje:

(1.1) troje dzieci • troje prosiąt / cieląt • troje drzwi / nożyczek / sanek

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) kilkoro

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. trzy n, trojak mrz, trójka ż, trójeczka ż

czas. troić się, troić

przym. potrójny, troisty

licz. trzy

tem. słow. trój-

przysł. troiście

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) liczebnik używany w odniesieniu do osób różnej płci (gdy grupa składa się zarówno z kobiet jak i z mężczyzn), dzieci i młodych zwierząt oraz do przedmiotów o nazwie używanej tylko w liczbie mnogiej.

(1.1) zobacz też:  Porada „konstrukcje z liczebnikami” w: Poradnia językowa PWN.

tłumaczenia:

(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: 3

• szkocki gaelicki: (1.1) triùir (tylko w odniesieniu do osób)
• ukraiński: (1.1) троє

źródła: