tolerancyjny

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

tolerancyjny (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˌtɔlɛrãnˈʦ̑ɨjnɨ], AS[tolerãncyi ̯ny], zjawiska fonetyczne: nazal.akc. pob.
?/i
znaczenia:

przymiotnik jakościowy

(1.1) szanujący czyjeś poglądy, wierzenia, upodobania, czyjeś postępowanie, różniące się od własnych
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Pierwszy edykt tolerancyjny wobec Żydów wydał książę wielkopolski Bolesław Pobożny w 1264 roku[1].
(1.1) Krzysztof jest bardzo tolerancyjny.
składnia:
kolokacje:
(1.1) edykt tolerancyjny
synonimy:
(1.1) wyrozumiały, pobłażliwy
antonimy:
(1.1) nietolerancyjny
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. tolerancja ż, tolerancyjność ż
czas. tolerować
przysł. tolerancyjnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Jerzy Surdykowski, Duch Rzeczypospolitej, 2001, Narodowy Korpus Języka Polskiego.