szparki

szparki (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈʃparʲci], AS: [šparʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.

​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) żwawy, szybki, prędki

(1.2) przest. skory, popędliwy

rzeczownik, forma fleksyjna

(2.1) M., B., W. lm od: szparka

odmiana:

(1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	szparki		szparka	szparkie	szparcy	szparkie
dopełniacz	szparkiego		szparkiej	szparkiego	szparkich
celownik	szparkiemu		szparkiej	szparkiemu	szparkim
biernik	szparkiego	szparki	szparką	szparkie	szparkich	szparkie
narzędnik	szparkim		szparką	szparkim	szparkimi
miejscownik	szparkim		szparkiej	szparkim	szparkich
wołacz	szparki		szparka	szparkie	szparcy	szparkie

przykłady:

(1.1) Tłum w mgnieniu oka rozpierzchnął się na boki, po to tylko, by ujawnić Jaskra, nadchodzącego szparkim krokiem, przy dźwiękach lutni.

(1.1) Ja jestem czujna, ja jestem zwarta, ja jestem szparka, ja sekretarka.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) żwawy, szybki, prędki, wartki

(1.2) skory, popędliwy, porywczy, krewki

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. szparkość

przysł. szparko

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) шпаркі

źródła: