supletywny

supletywny (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) jęz. należący do tego samego wzorca odmiany, ale mający inne brzmienie, niezwiązane pokrewieństwem etymologicznym z formą wyjściową

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	supletywny		supletywna	supletywne	supletywni	supletywne
dopełniacz	supletywnego		supletywnej	supletywnego	supletywnych
celownik	supletywnemu		supletywnej	supletywnemu	supletywnym
biernik	supletywnego	supletywny	supletywną	supletywne	supletywnych	supletywne
narzędnik	supletywnym		supletywną	supletywnym	supletywnymi
miejscownik	supletywnym		supletywnej	supletywnym	supletywnych
wołacz	supletywny		supletywna	supletywne	supletywni	supletywne

przykłady:

(1.1) Formami supletywnymi w języku polskim są np. słowa „człowiek” i „ludzie”.

składnia:

kolokacje:

(1.1) forma supletywna

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. supletywizm m

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) franc. supplétif z łac. suppleo → uzupełniam

uwagi:

tłumaczenia:

• ukraiński: (1.1) суплетивний

źródła: