sprawczość

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

sprawczość (język polski)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) psych. socjol. zdolność jednostki do skutecznego oddziaływania na otoczenie[1]
odmiana:
(1.1) blm,
 
przypadekliczba pojedyncza
mianowniksprawczość
dopełniaczsprawczości
celowniksprawczości
bierniksprawczość
narzędniksprawczością
miejscowniksprawczości
wołaczsprawczości
przykłady:
(1.1) Poczucie sprawczości to coś, co ciągnie ludzi do polityki.
składnia:
kolokacje:
(1.1) poczucie sprawczości
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. sprawczy
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. sprawczy + -ość
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Porada „Sprawczość” w: Poradnia językowa PWN.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=sprawczość&oldid=8344603”