sardyński

sardyński (język polski)

wymowa:

IPA: [sarˈdɨ̃j̃sʲci], AS: [sardỹĩ ̯sʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• rozs. artyk.

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) charakterystyczny dla Sardynii, związany z Sardynią, wywodzący się z Sardynii

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) jęz. język sardyński; zob. też język sardyński w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	sardyński		sardyńska	sardyńskie	sardyńscy	sardyńskie
dopełniacz	sardyńskiego		sardyńskiej	sardyńskiego	sardyńskich
celownik	sardyńskiemu		sardyńskiej	sardyńskiemu	sardyńskim
biernik	sardyńskiego	sardyński	sardyńską	sardyńskie	sardyńskich	sardyńskie
narzędnik	sardyńskim		sardyńską	sardyńskim	sardyńskimi
miejscownik	sardyńskim		sardyńskiej	sardyńskim	sardyńskich
wołacz	sardyński		sardyńska	sardyńskie	sardyńscy	sardyńskie

przykłady:

(1.1) Dodatkowo o odrębności kulturowej i etnicznej rdzennych mieszkańców wyspy świadczy język sardyński, którym posługują się na co dzień.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Sardynka, Sardynia, Sardyńczyk

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. Sardynia

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Sardinian
• baskijski: (1.1) sardiniar
• białoruski: (1.1) сардзінскі; (2.1) сардзінская ż
• czeski: (1.1) sardinský
• esperanto: (1.1) sarda, sardinia
• hiszpański: (1.1) sardo
• interlingua: (1.1) sarde
• kataloński: (1.1) sard
• niemiecki: (1.1) sardisch, sardinisch
• rosyjski: (1.1) сардинский
• sardyński: (1.1) sardu
• słowacki: (1.1) sardínsky
• szwedzki: (1.1) sardisk
• włoski: (1.1) sardo

źródła: