sękaty
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
sękaty (język polski)[edytuj]
- znaczenia:
przymiotnik
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik sękaty sękata sękate sękaci sękate dopełniacz sękatego sękatej sękatego sękatych celownik sękatemu sękatej sękatemu sękatym biernik sękatego sękaty sękatą sękate sękatych sękate narzędnik sękatym sękatą sękatym sękatymi miejscownik sękatym sękatej sękatym sękatych wołacz sękaty sękata sękate sękaci sękate nie stopniuje się
- przykłady:
- (1.1) Wypadały teraz przed jego oczy smugi zarośli, jakich jeszcze nigdy nie widział, płoty z sękatych, nieociosanych żerdzi, na których wisiały przedziwne, niezmiernie długie sople lodu…[1]
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- (1.1) sękata dusza/natura • sękate palce
- etymologia:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) knotty, gnarled
- czeski: (1.1) sukovitý
- hiszpański: (1.1) nudoso
- interlingua: (1.1) nodose
- jidysz: (1.1) סוקעוואַטע (sukewate)
- łaciński: (1.1) geniculosus, geniculatus, nodabilis, nodosus
- niemiecki: (1.1) knorrig, astig
- nowogrecki: (1.1) ροζιάρικος
- starogrecki: (1.1) χαλαζαῖος
- wilamowski: (1.1) sękatiḱ, seńkatik
- źródła:
- ↑ Stefan Żeromski: Syzyfowe prace