rządek

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

rządek (język polski)[edytuj]

rządki (1.2) truskawek
wymowa:
IPA[ˈʒɔ̃ndɛk], ASõndek], zjawiska fonetyczne: nazal.asynch. ą 
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) zdrobn. od: rząd
(1.2) ogrod. niewielkie rzędy roślin uprawnych rosnące w jednej linii
(1.3) gw. (Kraków i Warszawa) sześć małych bułek tworzących całość[1][2]
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.2) posadzić rządek kapusty / pomidorówposiać rządek marchewek / rzodkiewek / sałaty / … • sadzić / posadzić / siać / posiać w dwóch / trzech rządkach
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. rząd m, rzędna ż, grzęda ż, grządka ż
przym. rządkowy, rzędowy
przysł. rzędowo
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających zdrobnień zobacz listę tłumaczeń w haśle: rząd
źródła:
  1. Antoni Danysz, Odrębności słownikarskie kulturalnego języka polskiego w Wielkopolsce w stosunku do kulturalnego języka w Galicyi, „Język Polski” nr 8–10, s. 245.
  2. Kazimierz Nitsch, Odrębności słownikowe Poznania, Krakowa, Warszawy, „Język Polski” nr 8–10, s. 262.