robotnica

robotnica (język polski)

robotnice (1.1)

pszczoły robotnice (1.2)

wymowa:

IPA: [ˌrɔbɔtʲˈɲit͡sa], AS: [robotʹńica], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) kobieta, która zawodowo pracuje fizycznie, zwykle w fabryce

(1.2) ent. bezpłodna samica pszczoły, mrówki lub termita, która wykonuje wszystkie prace

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	robotnica	robotnice
dopełniacz	robotnicy	robotnic
celownik	robotnicy	robotnicom
biernik	robotnicę	robotnice
narzędnik	robotnicą	robotnicami
miejscownik	robotnicy	robotnicach
wołacz	robotnico	robotnice

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) kobieta

(1.2) pszczoła

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. robot m, robol m, robota ż, robótka ż, robienie n, zrobienie n, wyrabianie n, wyrobienie n, przerabianie n, przerobienie n

forma męska robotnik m

czas. robić ndk., zrobić dk., wyrabiać ndk., wyrobić dk., przerabiać ndk., przerobić dk.

przym. roboczy, robotniczy, robotny

przysł. robotniczo, roboczo

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: robotnik

• białoruski: (1.1) работніца ż
• bułgarski: (1.1) работничка ż; (1.2) работничка ż
• duński: (1.2) arbejder w
• hiszpański: (1.1) obrera ż; (1.2) obrera ż
• łotewski: (1.1) strādniece ż
• niemiecki: (1.1) Arbeiterin ż; (1.2) Arbeiterin ż
• nowogrecki: (1.1) εργάτρια ż; (1.2) εργάτρια ż
• rosyjski: (1.1) работница ż
• szwedzki: (1.1) arbeterska w; (1.2) pszczoła: arbetsbi n
• ukraiński: (1.1) робітниця ż
• wilamowski: (1.1) āteryn ż

źródła: