psychika

psychika (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈpsɨxʲika], AS: [psyχʹika], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. na 3 syl.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) całokształt duchowych, intelektualnych i uczuciowych dyspozycji istoty żywej; zob. też psychika w Wikipedii

odmiana:

(1.1) blm,

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	psychika
dopełniacz	psychiki
celownik	psychice
biernik	psychikę
narzędnik	psychiką
miejscownik	psychice
wołacz	psychiko

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) intelekt, rozum, umysł, umysłowość, duch, dusza, psyche, serce, wnętrze

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

(1.1) osobowość

meronimy:

(1.1) świadomość, podświadomość, nieświadomość

wyrazy pokrewne:

rzecz. psychiczny mos, psychiatria ż, psychiatra m, psychiatryk m, psychiczność ż, psychol m, psychizm m, psychoza ż, psychotyk m

przym. psychiczny, psychiatryczny, psychotyczny

przysł. psychicznie

związki frazeologiczne:

etymologia:

gr. ψυχικός (psychikós) → duchowy

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) псіхіка ż
• białoruski (taraszkiewica): (1.1) псыхіка ż
• karpatorusiński: (1.1) псіхіка ż
• polski język migowy:
  (w zapisie SignWriting)

  (1.1)
• rosyjski: (1.1) психика ż
• ukraiński: (1.1) психіка ż

źródła: