pozornik

pozornik (język polski)

pozornik (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(1.1) ent. Trachys Fabricius, chrząszcz z rodziny bogatkowatych

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	pozornik	pozorniki
dopełniacz	pozornika	pozorników
celownik	pozornikowi	pozornikom
biernik	pozornika	pozorniki
narzędnik	pozornikiem	pozornikami
miejscownik	pozorniku	pozornikach
wołacz	pozorniku	pozorniki

przykłady:

(1.1) Spod liścia wygramolił się błyszczący pozornik i zaczął czyścić swe czułki.

składnia:

kolokacje:

(1.1) sfotografować / złapać pozornika • pozornik malutki • pozornik nagi • pozornik poziomkowiec • pozornik ślazowiec

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) chrząszcz

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. pozór mrz, pozorność ż, pozorowanie n

czas. pozorować ndk., upozorować dk., zapozorować dk.

przym. pozorny

przysł. pozornie

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. pozór + -nik

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: