pontyjski

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

pontyjski (język polski)[edytuj]

Το ποντιακόν τη λαλίαν εκα­λάτσεβαν και καλατσέβνε οι Έλλενες Ρωμαίοι τη Πόντο­νος. Οι απογόν' ατουν σο ση­μερ'νόν τη Τουρκίαν και τη Ρουσίαν λέγ'ν' ατα „ρωμα­ίικα”. Οι Ρωμαίοι τ' Ελλά­δας λέγ'ν' ατα „ποντιακά”.
pontyjski (2.1)
wymowa:
?/i
znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) związany z Pontem, dotyczący Pontu
(1.2) daw. czarnomorski

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) jęz. odmiana języka greckiego wywodząca się z Pontu, używana tradycyjnie na południowych i wschodnich wybrzeżach Morza Czarnego; zob. też język pontyjski w Wikipedii
odmiana:
(1.1-2)
(2.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) azalia pontyjskaGóry Pontyjskieślepiec pontyjskiGrek pontyjski
(1.2) Step Pontyjski
(2.1) język proto-pontyjski
synonimy:
(1.1) poncki, pontycki
(1.2) czarnomorski
antonimy:
hiperonimy:
(2.1) helleński
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Pont m, Pontyjczyk mos, Pontyjka ż
przym. poncki, pontycki
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: