Pont

Pont (język polski)

Pont (1.1)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

(1.1) geogr. hist. kraina historyczna w północno-wschodniej części Azji Mniejszej, nad Morzem Czarnym, w starożytności niezależne królestwo, następnie prowincja rzymska; zob. też Pont w Wikipedii

(1.2) daw. Morze Czarne

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(2.1) etn. mieszkaniec Pontu (1.1)

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Pont	Ponty
dopełniacz	Pontu	Pontów
celownik	Pontowi	Pontom
biernik	Pont	Ponty
narzędnik	Pontem	Pontami
miejscownik	Poncie	Pontach
wołacz	Poncie	Ponty

(2.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Pont	Pontowie
dopełniacz	Ponta	Pontów
celownik	Pontowi	Pontom
biernik	Ponta	Pontów
narzędnik	Pontem	Pontami
miejscownik	Poncie	Pontach
wołacz	Poncie	Pontowie

przykłady:

(1.1) Biskupi Cezarei Kapadockiej byli metropolitami Kapadocji i egzarchami, czyli namiestnikami patriarchy, w regionie Pontu.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(2.1) Pontyjczyk mos

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

(1.1) Azja Mniejsza

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Poncjusz m, pontyjski m

forma żeńska Pontyjka ż

przym. pontyjski, poncki, pontycki

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Pontus
• baskijski: (1.1) Ponto
• francuski: (1.1) Pont m
• łaciński: (1.1) Pontus m
• nowogrecki: (1.1) Πόντος m
• ormiański: (1.1) Պոնտոս
• pontyjski: (1.1) Πόντος m
• rosyjski: (1.1) Понт m
• starogrecki: (1.1) Πόντος m

źródła: