pojeb

pojeb (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈpɔjɛp], AS: [poi ̯ep], zjawiska fonetyczne: wygł. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) pot. wulg. pogard. człowiek działający irracjonalnie, idiotycznie; ktoś „pojebany” lub kogo „pojebało”

czasownik, forma fleksyjna

(2.1) 2. os. lp rozk. od: pojebać

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	pojeb	pojeby
dopełniacz	pojeba	pojebów
celownik	pojebowi	pojebom
biernik	pojeba	pojebów
narzędnik	pojebem	pojebami
miejscownik	pojebie	pojebach
wołacz	pojebie	pojeby

przykłady:

(1.1) Zrobiłaś się wściekła i rozgoryczona. Jak tak dalej pójdzie zmienisz się w niezłego pojeba.

składnia:

kolokacje:

(1.1) być / stać się pojebem

synonimy:

(1.1) wariat, świr, szaleniec, wulg. pojebaniec, popierdoleniec, zjeb

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. pojebaniec m, jebanie n, pojebus mos, jebak mzw/mos

czas. pojebać, dojebać, jebać, odjebać, zjebać

przym. pojebany, jebnięty

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) fucker, fuckwad, dickwad
• rosyjski: (1.1) еблан m

źródła: