połać

połać (język polski)

połać (1.1) śniegu

połać (1.2)

wymowa:

IPA: [ˈpɔwat͡ɕ], AS: [pou̯ać]

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) książk. duża część jakiegoś obszaru lub jakiejś przestrzeni

(1.2) bud. archit. część dachu stanowiąca jedną płaszczyznę

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	połać	połacie / połaci
dopełniacz	połaci	połaci
celownik	połaci	połaciom
biernik	połać	połacie / połaci
narzędnik	połacią	połaciami
miejscownik	połaci	połaciach
wołacz	połaci	połacie / połaci

przykłady:

(1.1) Znaczne połacie lasu zaatakowały korniki.

składnia:

kolokacje:

(1.1) połacie ziemi / kraju / lasu

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. połaciówka ż, połeć m

przym. połaciowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) stretch, sweep, field
• francuski: (1.2) pente ż (du toit)
• hiszpański: (1.1) gran extensión ż de terreno; (1.2) vertiente ż (del tejado), tendido m (del tejado)
• wilamowski: (1.1) połȧ; (1.2) połȧ

źródła: