plon
plon (język polski)
[edytuj]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) zysk z roślin uprawnych: ziaren, warzyw, owoców
- (1.2) przen. konsekwencja, wynik, zysk, który jest wynikiem jakiegoś działania
- (1.3) st.pol. zdobycz[1]
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik plon plony dopełniacz plonu plonów celownik plonowi plonom biernik plon plony narzędnik plonem plonami miejscownik plonie plonach wołacz plonie plony
- przykłady:
- (1.1) Ziemia sama z siebie wydaje plon, najpierw źdźbło, potem kłos, a potem pełne ziarnko w kłosie[2].
- (1.2) Wszelkie karcenie na razie nie wydaje się radosne, ale smutne, potem jednak przynosi tym, którzy go doświadczyli, błogi plon sprawiedliwości[3].
- składnia:
- (1.1) plon + D.
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- czyj siew, tego plon • styczeń mrozem trzeszczeć musi, wtedy chłopa plon przydusi
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) harvest, yield; (1.2) fruit
- arabski: (1.1) حصد, جنى m; (1.2) جنى ż
- białoruski: (1.1) ураджай m, жніво n
- duński: (1.1) høst w
- esperanto: (1.1) rikolto, rikoltaĵo; (1.2) rikolto, rikoltaĵo
- francuski: (1.2) rendement m
- hiszpański: (1.1) cosecha ż; (1.2) fruto m
- niderlandzki: (1.1) oogst m, opbrengst m; (1.2) oogst m
- niemiecki: (1.1) Ernte ż, Ertrag m; (1.2) Ernte ż, Ertrag m
- nowogrecki: (1.1) σοδειά ż
- rosyjski: (1.1) урожа́й m, жа́тва ż; (1.2) плоды́ lm, результа́ты lm
- szwedzki: (1.1) gröda w
- ukraiński: (1.1) урожа́й m; (1.2) плід m, результа́ти lm
- źródła:
plon (język dolnołużycki)
[edytuj]- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła: