oberpolicmajster

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

oberpolicmajster (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) hist. w Cesarstwie Rosyjskim: dowódca policji w dużym mieście
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Wiera Zasulicz wystrzałem z rewolweru zraniła oberpolicmajstra petersburskiego gen. Trepowa, który nie chcącego mu się ukłonić więźnia politycznego kazał wychłostać rózgami[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
ros. обер-полицме́йстер
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Janusz Pajewski, Historia powszechna 1871-1918, 1967, Narodowy Korpus Języka Polskiego.