oberpolicmajster

oberpolicmajster (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) hist. w Cesarstwie Rosyjskim: dowódca policji w dużym mieście

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	oberpolicmajster	oberpolicmajstrowie / oberpolicmajstrzy
dopełniacz	oberpolicmajstra	oberpolicmajstrów
celownik	oberpolicmajstrowi	oberpolicmajstrom
biernik	oberpolicmajstra	oberpolicmajstrów
narzędnik	oberpolicmajstrem	oberpolicmajstrami
miejscownik	oberpolicmajstrze	oberpolicmajstrach
wołacz	oberpolicmajstrze	oberpolicmajstrowie / oberpolicmajstrzy
depr. M. i W. lm: (te) oberpolicmajstry

przykłady:

(1.1) Wiera Zasulicz wystrzałem z rewolweru zraniła oberpolicmajstra petersburskiego gen. Trepowa, który nie chcącego mu się ukłonić więźnia politycznego kazał wychłostać rózgami.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

ros. обер-полицме́йстер

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) обер-паліцма́йстар m
• rosyjski: (1.1) обер-полицме́йстер m
• ukraiński: (1.1) оберполіцме́йстер m

źródła: