nieudaczność

nieudaczność (język polski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) odprzym. cecha tego, co jest nieudaczne; cecha tych, którzy są nieudaczni

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	nieudaczność	nieudaczności
dopełniacz	nieudaczności	nieudaczności
celownik	nieudaczności	nieudacznościom
biernik	nieudaczność	nieudaczności
narzędnik	nieudacznością	nieudacznościami
miejscownik	nieudaczności	nieudacznościach
wołacz	nieudaczności	nieudaczności

przykłady:

składnia:

(1.1) nieudaczność + D.

kolokacje:

synonimy:

(1.1) pechowość, brak szczęścia, brak powodzenia

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) cecha

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. nieudacznik m, nieudacznica ż

przym. nieudaczny

przysł. nieudacznie

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) pol. nieudaczny + -ość

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: