nieudacznik
Wygląd
nieudacznik (język polski)
[edytuj]- wymowa:
- IPA: [ˌɲɛwuˈdat͡ʃʲɲik], AS: [ńeu̯udačʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.• epenteza ł • akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik nieudacznik nieudacznicy dopełniacz nieudacznika nieudaczników celownik nieudacznikowi nieudacznikom biernik nieudacznika nieudaczników narzędnik nieudacznikiem nieudacznikami miejscownik nieudaczniku nieudacznikach wołacz nieudaczniku nieudacznicy depr. M. i W. lm: (te) nieudaczniki
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) pot. ciapa, fajtłapa, oferma; grub. popapraniec; gw. (Śląsk Cieszyński i Zaolzie) ciumrok, gw. (Śląsk Cieszyński) leluja
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. nieudacznictwo n
- forma żeńska nieudacznica ż
- przym. nieudany
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Danuta Buttler, Halina Satkiewicz, Język i my, wydanie I, WSiP, Warszawa 1990, s. 38.