namawiać

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

namawiać (język polski)[edytuj]

kobieta namawia (1.1) kobietę
wymowa:
IPA[nãˈmavʲjäʨ̑], AS[nãmavʹi ̯äć], zjawiska fonetyczne: zmięk.podw. art.nazal.i → j  ?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. namówić)

(1.1) nakłaniać kogoś do czegoś; przekonywać kogoś, zachęcać

czasownik zwrotny namawiać się

(2.1) pot. porozumiewać się z kimś, omawiać coś, umawiać się na coś
odmiana:
(1.1) koniugacja I
(2.1) koniugacja I
przykłady:
(1.1) Planował wówczas różne formy protestu, aby przełamać zmowę obojętności. Namawiał grupy Żydów do zbiorowego samobójstwa przed parlamentem brytyjskim w Londynie[1].
(1.1) Odpowiadam, że oczywiście, i namawiam do opracowania tych korespondencji[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) przekonać, skłaniać
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. namowa ż, namawianie n, namówienie n
czas. namówić dk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Karol Mórawski, Kartki z dziejów Żydów warszawskich, 1993, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2. Zbigniew Raszewski, Raptularz (1965-67), 1967, Narodowy Korpus Języka Polskiego.