korespondencja

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

korespondencja (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˌkɔrɛspɔ̃nˈdɛ̃nʦ̑ʲja], AS[korespõndncʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.akc. pob. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) wymiana informacji między ludźmi na papierze (list, pocztówka) lub w postaci elektronicznej (e-mail, czat, komunikatory)
(1.2) zbiór dokumentujący korespondencję (1.1), ogół listów wymienionych z kimś lub w konkretnej sprawie lub w jakimś okresie
(1.3) materiał nadesłany przez korespondenta
(1.4) dopasowanie
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Utrzymywałem z nimi korespondencję do stycznia.
(1.2) Na poczcie odebrałam swoją korespondencję.
(1.3) Ta korespondencja była przygotowana po amatorsku.
(1.4) Między tymi kolorami jest wspaniała korespondencja.
składnia:
kolokacje:
(1.1) tajemnica korespondencji
synonimy:
(1.2) poczta
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. korespondent m, korespondentka ż, korespondowanie n
czas. korespondować ndk.
przym. korespondencyjny, korespondencki
przysł. korespondencyjnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
śr.łac. correspondentia[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „korespondencja” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „korespondencja” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.