mizantropka

mizantropka (język polski)

wymowa:

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) kobieta stroniąca od ludzi, czująca do nich niechęć lub nawet wrogość

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	mizantropka	mizantropki
dopełniacz	mizantropki	mizantropek
celownik	mizantropce	mizantropkom
biernik	mizantropkę	mizantropki
narzędnik	mizantropką	mizantropkami
miejscownik	mizantropce	mizantropkach
wołacz	mizantropko	mizantropki

przykłady:

(1.1) Na ostatnim piętrze mieszka taka stara mizantropka, nikt jej nie odwiedza, w ogóle rzadko ją widujemy.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. mizantropia ż, mizantropijność ż

forma męska mizantrop mos

przym. mizantropijny, mizantropiczny

przysł. mizantropijnie, mizantropicznie

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. mizantrop + -ka

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: mizantrop

• słowacki: (1.1) mizantropka ż

źródła:

mizantropka (język słowacki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) mizantropka

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. mizantropia ż

forma męska mizantrop m

przym. mizantropický

przysł. mizantropicky

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: