kwitnąć

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

kwitnąć (język polski)[edytuj]

kaktus kwitnie (1.1)
wymowa:
IPA[ˈkfʲitnɔ̃ɲʨ̑], AS[kfʹitnõńć], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw.nazal.asynch. ą  ?/i
znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zakwitnąć)

(1.1) bot. rozwijać i wydawać kwiaty
(1.2) przen. rozwijać się, prosperować
odmiana:
(1.1-2) kwitł / kwitnął[1][2][3]; lub
przykłady:
(1.1) Ta roślina kwitnie od maja do września.
(1.2) Nielegalny handel kwitnie w najlepsze.
składnia:
kolokacje:
(1.1) kwitnie bez / jabłoń • kwitną kasztany / krokusy / niezapominajki
(1.2) miłość / przemysł kwitnie
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kwietnik m, kwiat m, kwiecie n, kwiatuszek m, wykwit m, kwitnienie n, zakwitnienie n, zakwitnięcie n
czas. zakwitać / zakwitnąć, rozkwitać / rozkwitnąć, przekwitać / przekwitnąć
przym. kwiecisty, kwiatowy, kwietny
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „kwitnąć” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „kwitnąć” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „kwitnąć” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.