kułak
kułak (język polski)
[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kułak kułacy dopełniacz kułaka kułaków celownik kułakowi kułakom biernik kułaka kułaków narzędnik kułakiem kułakami miejscownik kułaku kułakach wołacz kułaku kułacy depr. M. i W. lm: (te) kułaki - (2.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kułak kułaki dopełniacz kułaka kułaków celownik kułakowi kułakom biernik kułak kułaki narzędnik kułakiem kułakami miejscownik kułaku kułakach wołacz kułaku kułaki
- przykłady:
- (1.1) Uporczywa nagonka propagandowa na kułaków miała uzasadniać brutalną rozprawę z nimi[1].
- składnia:
- synonimy:
- (2.2) kuksaniec
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) chłop
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- (1.1)
- przym. kułacki
- rzecz. kułakowanie n, rozkułaczanie n
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) kulak
- bułgarski: (1.1) кулак m
- czeski: (1.1) kulak m
- niemiecki: (1.1) Kulak m
- rosyjski: (1.1) кулак m
- ukraiński: (1.1) куркуль m
- włoski: (1.1) culaco m, kulak m
- źródła:
- ↑ z Wikipedii
- ↑ Hasło „I kułak” w: Wielki słownik języka polskiego PWN, red. Stanisław Dubisz, t. II, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2018, ISBN 978–83–01–19910–4, s. 585.