kowalczyk

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

kowalczyk (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) daw. uczeń kowala, czeladnik kowalski[1]
(1.2) daw. syn kowala
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Kowalski mos, kowalstwo n, kowalicha ż, kowalik m, kowal m, kowalność ż, Kowadło n, kowadlnia ż, kowadło n, kowalka ż, kowanie n
czas. kować ndk.
przym. kowalski, kowalny
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. kowal + -czyk
źródłosłów nazwiska Kowalczyk
uwagi:
zobacz też: aptekarczykbednarczykceglarczykgarbarczykgarncarczykgrabarczykkołodziejczykkominiarczykkonwisarczykkotlarczykkowalczykkramarczykksięgarczykkuśnierczykludwisarczykmalarczykmłynarczykmularczykpiekarczykpisarczykpiwowarczykrymarczyksmolarczykstolarczykszafarczykszewczyktkaczyktokarczykwęglarczyk
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „kowalczyk” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.