kowadło
kowadło (język polski)[edytuj]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) ciężka, stalowa podstawa, na której kładzie się obrabiany przedmiot w trakcie kucia ręcznego; zob. też kowadło (narzędzie) w Wikipedii
- (1.2) część młota mechanicznego, w której kształtowany jest obrabiany przedmiot
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kowadło kowadła dopełniacz kowadła kowadeł celownik kowadłu kowadłom biernik kowadło kowadła narzędnik kowadłem kowadłami miejscownik kowadle kowadłach wołacz kowadło kowadła
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. kowal m, kowalicha f, kowanie n, Kowadło n
- czas. kować ndk.
- przym. kowadłowy
- związki frazeologiczne:
- między młotem a kowadłem • spadło sadło na kowadło i potłukło sobie łeb
- etymologia:
- tłumaczenia:
- afrykanerski: (1.1) aambeeld
- albański: (1.1) kudhër f
- angielski: (1.1) anvil
- arabski: (1.1) سندان m
- baskijski: (1.1) ingude
- białoruski: (1.1) кавадла n
- czeski: (1.1) kovadlina f
- duński: (1.1) ambolt w
- esperanto: (1.1) amboso
- fiński: (1.1) alasin
- francuski: (1.1) enclume f
- gruziński: (1.1) გრდემლი
- hiszpański: (1.1) yunque m
- ido:(1.1) amboso
- łaciński: (1.1) incus
- niemiecki: (1.1) Amboss m
- portugalski: (1.1) bigorna
- rosyjski: (1.1) накова́льня f
- rumuński: (1.1) nicovală
- szwedzki: (1.1) städ n
- turecki: (1.1) örs
- ukraiński: (1.1) ковадло n
- włoski: (1.1) incudine m
- źródła: