kowadło

kowadło (język polski)

kowadło (1.1)

wymowa:

IPA: [kɔˈvadwɔ], AS: [kovadu̯o] ^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) techn. ciężka, stalowa podstawa, na której kładzie się obrabiany przedmiot w trakcie kucia ręcznego; zob. też kowadło (narzędzie) w Wikipedii

(1.2) techn. część młota mechanicznego, w której kształtowany jest obrabiany przedmiot

(1.3) meteorol. dolna część chmury burzowej

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kowadło	kowadła
dopełniacz	kowadła	kowadeł
celownik	kowadłu	kowadłom
biernik	kowadło	kowadła
narzędnik	kowadłem	kowadłami
miejscownik	kowadle	kowadłach
wołacz	kowadło	kowadła

przykłady:

(1.1) Kowal cisnął młot na kowadło.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) gw. (Górny Śląsk) ambos

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kowal mos, kowalicha ż, kowalowa ż, kowanie n, Kowadło n

zdrobn. kowadełko n

czas. kować ndk.

przym. kowadłowy

związki frazeologiczne:

między młotem a kowadłem • spadło sadło na kowadło i potłukło sobie łeb

etymologia:

pol. kować + -dło

uwagi:

zob. też kowadło w Wikipedii

tłumaczenia:

• afrykanerski: (1.1) aambeeld
• albański: (1.1) kudhër ż
• angielski: (1.1) anvil
• arabski: (1.1) سندان m
• baskijski: (1.1) ingude
• białoruski: (1.1) кавадла n
• czeski: (1.1) kovadlina ż
• duński: (1.1) ambolt w
• esperanto: (1.1) amboso
• fiński: (1.1) alasin
• francuski: (1.1) enclume ż
• gruziński: (1.1) გრდემლი
• hiszpański: (1.1) yunque m
• ido: (1.1) amboso
• kataloński: (1.1) enclusa ż
• łaciński: (1.1) incus ż
• niemiecki: (1.1) Amboss m
• portugalski: (1.1) bigorna
• rosyjski: (1.1) накова́льня ż
• rumuński: (1.1) nicovală ż
• szwedzki: (1.1) städ n
• turecki: (1.1) örs
• ukraiński: (1.1) ковадло n
• włoski: (1.1) incudine ż

źródła: